Deze week ben ik begonnen met aandachttraining te geven aan de kinderen van de hoogbegaafdheidsafdeling op onze school. De kinderen die zich aangemeld hadden, werden in groepjes van 8 a 9 kinderen verdeeld. Zij wilden deze training van 8 weken gaan volgen en iedere donderdag met mij gaan oefenen in mindfulness, ofwel aandachttraining.
Donderdag 9 maart was de eerste les en na alle voorbereidingen en materialen klaar gezet te hebben haalde ik de kinderen op uit de klas. Schoenen mochten uit, ieder koos een mat om op te zitten en toen iedereen rustig in de kring zat, mochten ze vertellen waarom ze meededen.
Wat mij als eerste opviel, was dat de kinderen allemaal heel open en eerlijk hun verhaal deelden. Zonder moeite wisten ze allemaal precies te vertellen waar ze last van hadden en waar ze hulp bij nodig hadden. Zo vertelden ze last te hebben van angsten, niet te kunnen slapen of thuis erg druk te zijn in hun hoofd en soms ook in hun gedrag waardoor ze zich rot voelden. Zelfs de term depressief werd genoemd. Deze kinderen waren allemaal stuk voor stuk gemotiveerd en er klaar voor om iets te kunnen doen aan deze negatieve gevoelens.
Toch was er ook een jongen bij die aangaf dat hij maar matig gemotiveerd was, maar dat hij het een kans wilde geven omdat het misschien wel iets kon zijn. Dit vond ik zo eerlijk van hem en zei dan ook dat dat prima was omdat hij het wel wilde proberen maar ook mocht twijfelen of het wel of niet bij hem paste. Hij zou een keer meedoen en naderhand aangeven of hij er mee verder wilde.
De les had als thema; observeren en concentreren
De aandachttraining begon met het observeren van de beweging van de adem. Alle kinderen gingen stil zitten, net als een kikker, en waren met hun aandacht bij de ademhaling. Met hun ogen dicht en de handen op de buik voelden ze de in- en uitademing. Hun buik voelden ze bol worden en weer terugzakken. Door zo stil en aandachtig te zitten, oefenden ze al met het concentreren, doordat ze stopten met doorgaan, tot rust konden komen en zich helemaal op de adem te richtten.
Dit lukte bij de meeste kinderen erg goed en iedereen gaf aan dat dit heel fijn was om te doen. Ze werden er rustig van in hun hoofd en hadden zelfs de vogels buiten horen fluiten. Juist goed dat ze dat opgemerkt hadden. Voor sommigen was alleen al het stilzitten een oefening geweest en ook dat was geen probleem. De mat werd opgerold en weer terug gerold en de manier van zitten veranderde met de minuut. Toch waren deze kinderen erg betrokken en konden goed vertellen wat ze gevoeld hadden tijdens de oefening. Na het doen van een geheugenspelletje waar we onze adem bij gebruikten als ontspanning en het weer wakker maken van ons lijf door er zachtjes op te kloppen met onze handen, kon ik de les afsluiten.
Ik wilde natuurlijk graag weten wat ze ervan vonden. Er kwamen mooie antwoorden;
“ik was helemaal leeg in mijn hoofd”,
“ik voelde me heel rustig worden”,
“ik vond het heel leuk om te doen”.
Ook de jongen die maar matig gemotiveerd was, gaf aan dat hij volgende keer graag weer terug kwam. Ook hij vond het fijn en besloot de hele training toch mee te doen. Zo fijn om te horen.
Deze kinderen kregen nog een laatste oefening mee om hun aandacht te trainen. Ze mochten teruglopen naar de klas en opmerken of ze iets zagen in de gang wat ze nog nooit eerder opgemerkt hadden. Zo enthousiast als ze waren gingen ze meteen op onderzoek. Ze zagen dingen die ze echt niet eerder hadden gezien. Een jongen was zelfs helemaal verbaasd; “dat ik die brandblusser nu pas zie!“, zei hij. Prachtig, wat gerichte observatie en concentratie kan doen.
Volgende week is het thema: Luisteren naar je lijf.