Deze week startte ik de mindfulness les met het voorlezen van een verhaal waarin een jongen zijn droom had waargemaakt. Hij had er altijd al over gedroomd om golfsurfer te worden en zag altijd de plaatjes al in zijn hoofd. Alsof hij het zag in zijn binnenbios.
Deze innerlijke beelden kunnen we namelijk gebruiken om je verlangen naar verandering al te kunnen “zien”. Daarbij leren de kinderen nog 3 belangrijke basisprincipes;
- Geduld; de situatie kun je niet meteen veranderen en verandering kun je dus niet afdwingen.
- Vertrouwen; alles verandert altijd. Niets blijft zoals het is.
- Loslaten; weten dat iets zal veranderen maakt je vrij. Vrij om te kiezen hoe je omgaat met dat wat je in je leven tegenkomt.
Na het voorlezen van dit verhaal hadden we het samen over onze dromen. Sommige kinderen wisten heel goed te vertellen wat hun droom was.
Maar om ook zelf een binnenbios te ervaren, gingen ze met hun ogen dicht hun eigen slaapkamer voor zich “zien”. Lukte het om hun bed en kast en bureau en andere spullen te zien? En hoe was dat? De meeste kinderen hadden hier geen moeite mee. Sommigen zagen de troep op hun bureau of de knuffels op hun bed en ook voelden ze hoe het was om lekker te gaan liggen of zitten op hun lievelingsplekje. Dit ging dus prima.
Vervolgens deden we hetzelfde, maar dan met een fantasieverhaal. Met de ogen dicht een rode ballon vasthouden en weg laten vliegen. Alles in hun verbeelding.
Wat mij opviel was dat sommige kinderen dit geen fijne oefening vonden. In je fantasie kan namelijk alles en zij zagen enge dingen, zoals monsters of donkere gedaantes waar ze bang van werden.
Omdat ik wist dat de volgende oefening een soortgelijk verhaal was waarin ze iets mochten zien in hun fantasie, heb ik gezegd dat ze zelf mochten stoppen met de oefening als ze het niet meer fijn vonden. Ik hoopte hen hiermee gerust te stellen. Toch deden ze allemaal mee toen ik hen vroeg om de volgende film te draaien in hun binnenbios, namelijk die van de Wensboom.
De Wensboom is een hele oude dikke boom die mensen helpt om hun wens uit te laten komen. De enige voorwaarde is dat de wens echt uit je hart komt. Het mag voor jezelf zijn, maar ook voor een ander. Omdat het voldoende is om te weten waar je verlangen over gaat en dat in een duidelijk beeld te zetten, hoef je deze wens niet vast te houden. Ze mogen weer losgelaten worden. In het verhaal werd dit symbolisch gedaan door duiven die iedere wens mee de lucht in namen en wegvlogen.
Tijdens het doen van deze oefening was 1 kind gestopt en had zijn ogen open gedaan omdat zijn fantasie te eng werd. Alle andere kinderen hadden prachtige verhalen over wat ze gewenst hadden en dat de duiven het meenamen de lucht in. Ook hadden een paar kinderen geen wens durven maken omdat ze niet konden kiezen en niet wisten welke wens het beste was. Zij hadden blijkbaar nog erg in hun denkhoofd gezeten i.p.v. in hun gevoel. Ook dit kan gebeuren. En dat is dan zoals het is; geen oordeel, geen kritiek. Gewoon opmerken is voldoende.
Als afsluiting mochten ze allemaal een tekening maken van hun eigen Wensboom. Dit werd vol enthousiasme gedaan en de mooiste creaties kwamen tevoorschijn, zo verschillend. Sommigen eenvoudig met enkel een boom, anderen met allerlei teksten en symbolen erbij. De tekeningen werden aan mij gegeven met allerlei verhalen en opmerkingen erbij. Ze zaten er duidelijk vol van. De tekeningen gaan we nog in een volgende les bespreken, maar voor nu was de les klaar en mochten ze weer terug naar de klas.
Volgende week alweer de 5e les; deze gaat over gevoelens.