In deze les hebben we het gehad over vervelende en prettige gevoelens en wat we ermee doen. Soms wil je een gevoel graag kwijt en soms wil je juist dat een gevoel heel lang duurt. Toch leren we in deze les dat we ze niet kunnen veranderen en ook dat ze altijd weer vanzelf over gaan. Ook hebben we het over manieren om er mee om te gaan. Accepteren dat ze erbij horen is al een goed begin.
Als start van deze les las ik een verhaal voor over Kikker en Voelspriet. Voelspriet was erg verdrietig toen hij zich bezeerde, maar werd weer helemaal vrolijk toen hij hulp kreeg van Kikker. Hulp krijgen van iemand die echt naar je luistert en je serieus neemt is erg fijn. Zo ook in dit verhaal.
Hierna hebben we de 4 basisgevoelens besproken. Wie van de kinderen was deze week erg boos of verdrietig, of bang of blij? Er kwamen veel reacties en vooral over boosheid werd uitgebreid verslag gedaan. In eigenlijk alle situaties waarin ze boos waren op iemand of op zichzelf kwamen ze tot de conclusie dat de boosheid vanzelf weer wegging, bijvoorbeeld toen ze even alleen waren of iets anders gingen doen. Ook over angst en verdriet konden de kinderen veel vertellen. Dit was een wat vervelender gevoel, vooral voor de kinderen die er dagelijks last van hadden. Gelukkig waren alle kinderen ook blij geweest die week of diezelfde dag en door erover te vertellen, werden we gelijk allemaal weer vrolijk.
Hierna kwam een meditatie. Een oefening waarin ze hun gevoel op dat moment gingen opzoeken in hun lijf. Lekker liggend op hun matje met de ogen dicht, voelden ze wat er op dat moment aandacht vroeg. Ze hoefden niets met het gevoel te doen, alleen maar vriendelijke aandacht geven. En erop vertrouwen dat het ook weer vanzelf over zou gaan. Dit was voor de meeste kinderen goed te doen, hoewel ook bij deze oefening weer kinderen gingen nadenken of ze het wel goed deden en welk gevoel nu belangrijk was. Niet nadenken en enkel voelen blijft voor sommigen nog best moeilijk.
Vervolgens gingen we nog even ons lichaam wakker schudden en hebben we alle overbodige “stof” uit onze armen en benen geschud. Nog even springen en shaken met ons hele lichaam en alle kinderen waren weer vol energie.
Omdat we al een paar weken bezig zijn, wilde ik toch wel eens weten of de kinderen het fijn vinden, zo’n mindfulness les op school. Terwijl ze hun schoenen aandeden kreeg ik wat reacties. Deze waren allemaal positief en ze verheugden zich dan ook iedere week weer op deze les. Ook vonden ze het jammer als het een keer niet doorging door omstandigheden.
Ook bijzonder vond ik het, dat deze week een aantal directeuren kwam kijken van andere basisscholen. Zij hebben een hele les bijgewoond bij 1 groep en ook hun reacties waren erg positief.
Dit is natuurlijk ook voor mij goed om te horen. Ook hoop ik dat de kinderen er in hun dagelijkse leven, thuis of op school al iets aan hebben. Dit wil ik in volgende lessen met ze bespreken, want uiteindelijk zullen ze er zelf mee aan de slag moeten gaan om er profijt van te hebben.
De volgende les gaan we het hebben over; de wondere wereld van gedachten.