Deze week was alweer de 6e les van de mindfulness training op de hoogbegaafdheidsafdeling van mijn basisschool. We hebben het deze week gehad over de wondere wereld van onze gedachten. Kinderen geloven meestal de verhalen in hun denkhoofd en daar worden ze dan weer moe van. In deze les leren ze dat ze er invloed op hebben en dat ze hierdoor meer rust in hun hoofd krijgen. Het gevolg is dat ze dan makkelijker keuzes kunnen maken en dat de concentratie toeneemt.
De les begon met een meditatie met de aandacht bij hun gedachten. Konden ze opmerken dat ze gedachten hadden? Waar gingen de verhaaltjes in hun hoofd over?
Gedachten zijn eigenlijk allemaal stemmetjes in je hoofd die heel de tijd verhaaltjes vertellen. Die gedachtenfabriek gaat maar door en door.
De volgende oefening is dan ook een hele lastige: ik zou tot 15 tellen en de kinderen probeerden in die tijd even helemaal nergens aan te denken. Dat viel nog niet mee. De meeste kinderen gaven aan dat het niet lukte of dat het maar heel even duurde. Echt maar een paar seconden. Toen begon de gedachtenfabriek al weer met nieuwe gedachten.
Vervolgens kregen ze een paar simpele vragen en mochten ze proberen op te merken hoe hun gedachten hen hielp bij het oplossen van de vraag. Dit werd op diverse manieren beleefd en ik kreeg dan ook verschillende antwoorden; “ik kreeg meteen het antwoord, nog voor jij was uitgepraat”.
Of; “mijn gedachten stuurden me eerst helemaal de verkeerde kant op en gingen toen pas naar het antwoord”. Hieruit bleek wel dat gedachten een eigen weg lijken te gaan, zonder dat je er invloed op hebt.
Toen mochten alle kinderen de vragen uit hun werkboekje maken over vervelende gedachten en de bijbehorende verhaaltjes die de kinderen erbij hadden. Bijvoorbeeld; als ik gepest word dan denk ik ….. als ik boos ben op iemand dan denk ik …..
Dit leerde de kinderen dat er heel wat gedachten meespelen bij vervelende emoties en dat die ook niet altijd helpen. Juist niet. Ze maken je vaak nog bozer of verdrietiger.
Tot slot gingen we mediteren; ze mochten weer rechtop gaan zitten of lekker gaan liggen op de mat en de ogen sluiten. Het belletje gaf aan dat de aandacht even alleen op zichzelf gericht mocht worden. Even in stilte luisteren naar het verhaal.
Deze gaat over de gedachtenfabriek en alle gedachten die een hele dag voorbij komen in je hoofd.
De rust die je hebt als je stil zit als een kikker, geeft de mogelijkheid om alle gedachten gewoon voorbij te laten stromen, als in een rivier. En dat je er niet altijd naar hoeft te luisteren of er wat mee moet doen. Gedachten weten ook niet alles en gaan vanzelf weer weg als je er geen aandacht aan geeft. Ook het ademen vanuit de buik en daar blijven met je aandacht zorgt ervoor dat er rust komt in je hoofd. In je buik zijn geen gedachten, daar is het rustig, helemaal rustig.
Deze les was voor veel kinderen erg herkenbaar en ze wisten dan ook goed te vertellen hoe druk het in hun hoofd soms kon zijn. Ook gaven ze aan dat het lastig was als ze naar bed moesten en niet konden slapen omdat ze zo veel gedachten hadden. Voor hen was deze les een mooie handreiking om hier iets mee te doen en te merken dat ze hier zelf invloed op hebben.
Tenslotte was ik erg benieuwd hoe de kinderen de lessen tot nu toe ervaren hadden en of ze er iets mee deden in de klas of gewoon thuis. Ik wilde echt eerlijke antwoorden omdat ik hier dan ook van kon leren en of de kinderen het ook oppakken in het dagelijkse leven. Echt de meeste kinderen gaven aan dat ze het echt fijn vinden om een mindfulness oefening te doen als ze druk of boos waren. Vooral de spaghetti test en de buikademhaling werden vaak genoemd om tot rust te komen en de spanning te verminderen in hun lijf. Dit is voor mij natuurlijk heel fijn om te horen. En zeker voor de kinderen. Deze training is uiteindelijk niet om mij tevreden te stellen. Ze doen het voor zichzelf.
We hebben nog 2 lessen te gaan. De volgende keer gaat het over: aardig zijn is leuk.