Deze 7e les ging over vriendelijkheid. Dit is best een hele belangrijke les uit de mindfulness training, want door vriendelijk te zijn naar zowel jezelf als naar de ander, sta je open voor wat er echt gebeurt in plaats van wat je denkt dat er gebeurt. Er wordt minder gepest en ook zelf blijf je beter overeind in situaties waarbij van alles misgaat. Ook leren de kinderen dat het niet erg is als ze een keer onaardig doen, maar dat ze het wel opmerken als ze zo doen. Die bewustwording is al een wereld van verschil. Het is een klein stapje dichter bij compassie voor jezelf, voor de ander, voor de wereld.
Toen het tijd was om te beginnen met de les, zag ik de kinderen nog lekker buiten spelen en ik merkte dat ze niet graag terug naar binnen wilden. Ze waren wat baldadig en maakten grapjes met elkaar. Omdat ik de les ontspannen wilde beginnen vroeg ik hen lekker te gaan liggen op de mat. Er was nog veel onrustige energie voelbaar, maar ik bleef zoals altijd rustig doorpraten en begon met de inleidende meditatie. Zodra het belletje klonk werd het heel stil en lagen de meesten lekker op hun rug met de ogen dicht. Tijdens de meditatie werd aan de kinderen gevraagd om naar een veilig plekje te gaan in hun fantasie. Een plek waar van ze gehouden werd en waar ze helemaal mochten zijn wie ze waren. Mooi, lief en precies goed!
Na het belletje mochten ze erover praten. Ze hadden thuis een plekje, of juist een fantasieplek in de natuur waar ze zich fijn voelden. Alles was goed en alles mocht gezegd worden.
Vervolgens gingen we oefenen met vriendelijkheid. De opdracht was om elkaar een compliment te geven. Deze oefening wilde ik wel goed doen; alle kinderen zouden aan de beurt komen, het compliment moest echt gemeend zijn en het zou iets moeten zeggen over de persoon zelf, niet over de buitenkant/kleding enz. Het kind wat aan de beurt was, mocht de complimenten echt ontvangen en de ander bedanken.
Ik was zelf erg benieuwd hoe ze dit zouden doen. Of ze het serieus genoeg zouden doen en wat ze als compliment aan elkaar zouden geven. Ik noemde een naam van een kind, de anderen kregen een minuut de tijd om echt even te bedenken wat ze leuk of goed van dat kind vonden.
Wat er toen gebeurde vond ik zo geweldig.
Elk kind wist iets positiefs te zeggen over de ander. Ze noemden dingen als; “je helpt altijd iedereen”, “je komt altijd vrolijk op school”, “door jou kan ik altijd lachen”, “je wordt al veel minder snel boos”, “jij kan met iedereen goed opschieten”. Maar ook; “je bent soms wat chaotisch maar dat hoort bij jou en dat maakt dat jij jij bent, het hoort bij jou en daarom is het goed!”.
De reacties van de kinderen waren zo mooi. Ik vroeg hen hoe het voelde om zoveel complimenten te krijgen. Veel kinderen werden er een beetje verlegen van en waren dit duidelijk niet gewend. Ze vonden het wel heel fijn en werden er helemaal warm en blij van. Dit voelden ze in hun hele lichaam!
Spontaan werd ik als juf ook meegenomen met deze oefening en kreeg ik zomaar ook een paar mooie complimenten, gewoon omdat ze dat leuk vonden.
Vriendelijkheid is dus heel fijn om te ontvangen maar ook om te geven. Dat bleek dus nu ook en ik heb hen dan ook bedankt voor deze lieve reacties.
Uiteindelijk werd er bijna een uur aan deze oefening besteed en werd het zomaar ineens de mooiste les die we hadden gehad tijdens deze training. Er was zo’n mooie open houding naar elkaar toe en iedereen kreeg de aandacht die hij/zij verdiende.
Wat is mindfulness toch fijn om te geven. En het bevat zoveel meer dan alleen maar rustgevende ademhalingsoefeningen. Het omvat basiswijsheden en een levenshouding wat elk kind eigenlijk zou moeten leren. Geduld, vriendelijkheid en verdraagzaamheid kan de wereld echt zoveel mooier maken.
Volgende week is het echt de laatste les en dan gaan we het hebben over: het geheim van geluk.